ოქტომბრის ანგელოსი

პერსეფონე

აგრილდა. ფრთები სექტემბერმაც მოკეცა, ბაღებს
ოქტომბრის მცველი ანგელოსი შიგნიდან აღებს.

ბაღში ფაქიზ და გამჭვირვალე სინათლის ფარდაგს
გაფენს და ირგვლივ ფოთოლ-ცვენის მასშტაბებს ადგენს.

აგრილდა. უკვე ეს ზაფხულიც ჩემშია, შიგნით:
სინათლედ, სითბოდ, ფურცელ-ფურცელ გადაშლილ წიგნად

წევს და საკუთარ თავს მაკითხებს ხსოვნის ხის ჩრდილში.
დღემ იკლო. ღამემ მოიმატა, სიბნელის შიშით

თუ მოიწყინეს მიპყრობილმა გარეთ თვალებმა,
თქვი: მე ვარ შიგნით ზაფხული და მზის მხურვალება.