ტყე

ტყე ტაძარივით იყო  მაღალი

ეს ტყე ხშირი არის, მაგრამ ნათელია
თითქოს ტაძარია, თითქოს ათენია,
ტყეში უვნებელი ცეცხლის ხანძარია
ყოველ გამთენია

როცა მზე ამოდის, ჩასვლა მდუმარეა - 
აქ ხომ იშვიათად ვინმე სტუმარია.
ფხიზლად მთვლემარეა, თუ დანისლიანდა.
უსასთუმალოა

მისი სარეცელი. გზები ცარიელი
მუდამ წრიულია, სუნთქვა განიერი
სუნთქვა გონიერი - სუნთქვა იოლი აქ.
დავათვალიერე -

ტყეში მრავალია ხეთა კონფესია:
ეს ხე ლაოძია, ის ხე - კონფუცია,
ნაყოფმა სიმწიფით ტოტი ჩამოწია,
ხვავი მოუცია.

ტყეში იზრდებიან ზმნების საწყისები,
სიტყვის საწყისები, სიზმრის საზრისები,
ოქროს საწმისი, თუ უფლის სასმისია - 
ხმაა ამ ტყისებრი,

ექო ამ ტყისებრი დროში უწყვეტია,
ვისაც არასოდეს არ მოუწყვეტია
მსგავსი რამ სიტყვები, ტყე, თუ სასიტყვეთი,
ეს უცხოეთია.