ქაშუეთის წინ ..
ქაშუეთის წინ ლოთმა სანდრუამ არაყის ფული მთელ დღეს აგროვა, მერე დაუსხეს დიდ ჭიქაში და... _ ადამიანი მაინც მარტოა! მიდგა კუთხეში სიტყვის უთქმელად და სავსე ჭიქას ცოტა ადროვა, მერე გადაკრა სულმოუთქმელად... _ ადამიანი მაინც მარტოა! ნუ მეკითხები ასე რატოა: ვინ _ ვინ ჩაწიხლა, ვინ _ ვინ დატოვა, როგორც კი ცოტას წაიფორხილებს _ ადამიანი, უკვე მარტოა! არ უნდა ამას დიდი მიტინგი, ჭკუათმყოფელმა, ვინც კი სანდოა, იცის, ყალბია ბევრის ტიკტიკი, _ ადამიანი მაინც მარტოა! მავანი ისევ ფეხს აბაკუნებს, მავანი ისევ მხოლოდ ღადოა, დრო მაინც ყველას კუთვნილს არგუნებს, _ ადამიანი მაინც მარტოა! ზოგს ნინო უყვარს, ზოგს ქეთევანი, ზოგისთვის გონჯიც ბრიჯიტ ბარდოა, ვის დაფნა ერგო, ვის სატევარი, _ ადამიანი მაინც მარტოა! ზოგს აიაზმა ასვეს, აპკურეს, ზოგს დავიწყების თოვლმა ათოვა, სიბერე კარს რომ მოაკაკუნებს... _ ადამიანი უკვე მარტოა! ქვეყნად რამდენმა ხატა, აშენა, სიტყვა და ფერი მოაჯადოვა, ისევ ოცნების გადასარჩენად... _ ადამიანი მაინც მარტოა! თუ ვინმე დიდი კაცი გამოჩნდა, თუ ვინმე ერის სადიადოა, _ გახსოვთ, პოეტი როგორ გადმოხტა? _ ადამიანი მაინც მარტოა! წუთისოფელი თავის გზით მიდის, თვალსაწიერიც უფრო ფართოა, ყველამ ჩახედოს საკუთარ სინდისს, _ ადამიანი მაინც მარტოა! ჭიქა-ღვინოზე თავის შექცევით, ფიქრებს, რომლებიც სახიფათოა, ვაი, რომ მაინც ვერ გაექცევი, _ ადამიანი მაინც მარტოა! მე ჩემის თავის არც რა დარდი მაქვს, მაგრამ არ ახსოვს მრავალ დარდიმანდს, დრო იყო, ძმა-ძმას საფლავს უთხრიდა, დრო იყო, კლიტე ეპყრა შადიმანს! ვის რაში უნდა ჩემი ტრაბახი ან აყვირებით, ან გაყუჩებით?! _ `გარჩენილი ვარ ქვებზე კალმახი და ახეული მაქვს ლაყუჩები!~ განწმინდეს, ნათლეს, რა არ იღონეს, ეშმაკმა მაინც არ მიატოვა, (ვწერ უკვე ბევრჯერ ნათქვამ სტრიქონებს) _ ადამიანი მაინც მარტოა! რაც უნდა აშრო ბედის ხორბალი, ბოლო არჩივი მაინც ქატოა, ფიცარი ფუყე და გამომპალი... _ ადამიანი მაინც მარტოა! მე ჩემსას ვიტყვი, გინდა მომკალი, _ სამყარო, აი, რაც უზადოა! ცაზე ოცნებით ვარსკვლავთ მომმკელი _ _ ადამიანი მაინც მარტოა! ... ქაშუეთის წინ ლოთმა სანდრუამ არაყის ფული დიდხანს აგროვა, _ მერე, რა მერე? `მერეს~ ლოდინში... _ ადამიანი მაინც მარტოა! ცა მოწყენილი და საავდროა, დგას მობუზული მთვრალი სანდრუა, და ეკითხება გამვლელ-გამომვლელს: _ _ ახლა რა დროა?! ახლა რა დროა?! არც მიფიქრია თქმა რამე ახლის, მე რა თავს ვახლი ასე რატოა? მიდის ქუჩაში კაცი და ძაღლი... _ ადამიანი მაინც მარტოა!
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
2 კომენტარი
შე საწყალო ჯერ ვერ მიხვდი რომ ''პოეზია''შენი საქმე ისე,როგორც ''ინტელიგენუშკობა''- არ იყო! და არასდროს ყოფილა!? /ძაღლის ამონაყეფი და ოცნება - პოეზია და ერისკაცობა გეგონა !?-ბიძინოვიჩ,ჰაააა დარჩი ძაღლივით მარტო,როგორც შენზე შენი სტრიქონები! ჩაურტყი ეხლა 100გრამი!
ლოთობასაც არაუშავს მთავარია ბავშვი იყოს ჯანმრთელი. ამინ!