მწვანე პარკის გაგრძელება


გაფრენას. ოდესმე გარდაცვლილ ფერიას. 
თან ახლავს ფოთლები. და მათი შრიალი. 
ისინი. ფოთლები. ვერაფერს შველიან 
სიჩუმეს. შრიალში. სიცარიელეში 

გაფრენას. გარდაცვლილ ჰაერში. მე ახლა. 
მეორედ. მე ახლა არაფერს ვაპირებ. 
მაღელვებს. ხელები როგორმე შევახო. 
ვუსმინო ფოთლების საბრალო ლაბირინთს. 

ღიმილი. სამყარო აქეთკენ გადატყდა. 
აქ თვითონ ღამდები. შავი. ნუჟრიანი 
სიმაღლით. რომელშიც ხანდახან გადასვლას 
თან ახლავს ფოთლები. და მათი შრიალი. 
0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი