მიპოვე

გათოშილ მთვარეს ტალღა შუბლს ახლის,
ვიხსენებ: ქვიშა... ”შატო”... შერბური...
შენ დედისერთას სინდრომით დაღლილს
სულ ზურგზე გძინავს, თანაც მეფურად

თვლებივით ითვლი ბრჭყვიალა ხომლებს,
წლებს და თოლიებს, იქნებ, გარისკო, -
მე ნიჩბის ტარზე ვიძინებ ხოლმე,
პირით - იმ ცივი, თეთრი მთვარისკენ,

მოდი,
მიპოვე…

წყარო: urakparaki.com

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

@ კონტაქტი