უხმოდ

             შენ გეძღვნება


შენ ამბობ,
რატომ აგროვებო მინდვრის ყვავილებს?
დრო გამყავს, ჩემო,
(ჩემი არ ხარ, ვცრუობ ამჯერად...)
შენთან ყოფნის ახლაც არ მჯერა;
უბრალოდ ვდგავარ,
მიუსაფარ დღეებს ვაწვალებ,
ბავშვივით ვაცლი ყვითელგულა გვირილებს ფურცლებს:
მოხვალ?
არ მოხვალ?..
მნიშვნელობა თუ აქვს საერთოდ?..
ბოდიში,
შენზე ფიქრით გავერთე
უხმოდ,
უსაზღვროდ...
დავიბენი...
არ მეკადრება!..
თბილი წვიმა მოდის კადრებად, -
ნათლავს ნაფეტვარს...
მიყვარხარ-მეთქი, -
ვერ შევძელი მეტის გაბედვა,
ასე ვარ ხშირად,
როცა მხედავან, -
ნიავზე სუსტი
და
ბალახზე გაუბედავი.

წყარო: urakparaki.com