ზამბახი

- ნუ მომწყვეტ, რობი,
მეუბნება მინდვრის ზამბახი
და პირს იმშრალებს, -
შენს შეყვარებულს ახლა მატყლის ლოგინში სძინავს,
ჩემი კი ამ გზას მიუყვება ნელი ნაბიჯით
და სანამ მოვა,
შემეცვლება შნო და იერი...
ნეტავ გადარჩეს,
კლდეს არ მოსწყდეს,
ყვავმა დაინდოს!..
ვხედავ, მიცოცავს ლოკოკინა, -
ვამბობ: არ მინდა
ნორჩი ზამბახი მოვაცილო თავის სტიქიას,
მაგრამ... მე სად ვარ,
ან როდიდან, -
ვერ გამიგია...

წყარო: urakparaki.com