ხელთათმანები
სპაზმი აქვს ქუჩას, ტროტუარზე დანთებული კოცონი აღარ შველის, არც ნაცრისფერი კატის ბალიშები. წუხს. თუჯის საქვაბეებს არაკუნებს. დაგ-დაგ... დაგ-დაგ... გულისძგერას ბაძავს. ყინვა არათითით იწყებს... ხელთათმანები დაგრჩაო, - მახსენებს, - ხელები დაგრჩაო, ხელები!.. სად მივდიოდი?!. ჩვენი ხელები - ერთმანეთის ხელთათმანები - ამ სიცივეში, ამ გლოვაში... უერთმანეთოდ... ყინავს...
წყარო: urakparaki.com
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი