ორი ზღაპარი


გისმენ და მიკვირს, რა უცნაურ ზღაპარს მიყვები:
ვითომ ზამთარში ჩამოყრილი ფოთლის სულები
მოულოდნელად მჟღავნდებიან და ვით ციყვები
ჩვენი სახლის წინ დახტიან და დასუნსულებენ.

ერთ ზღაპარს ბარემ მეც გიამბობ, ვფიცავ თვალის ჩინს:
(ამ ბოლოს მთვარეც გულად მექცა, ცრემლით მევსება...)
ვითომ გავფრინდი ორბიტისკენ ჭრელი ხალიჩით
და ცის სურათებს გიგზავნიდი ემ-ემ-ესებად...

წყარო: urakparaki.com

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი