განთიადი


აბსტრაქციია, -
სავსე მთვარე რომ კევივით დაღეჭე და ცის კუთხეში მიაწებე,
ზღვისგან ხელმარცხნივ...
ახლა ცას ვარცხნი ვარსკვლავების ბასრი კბილებით
და შუბლს უწითლებ...
მე კი მეგონა,
თენდებოდა...
ჩვეულებრივად...

წყარო: urakparaki.com

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი