განთიადი
აბსტრაქციია, - სავსე მთვარე რომ კევივით დაღეჭე და ცის კუთხეში მიაწებე, ზღვისგან ხელმარცხნივ... ახლა ცას ვარცხნი ვარსკვლავების ბასრი კბილებით და შუბლს უწითლებ... მე კი მეგონა, თენდებოდა... ჩვეულებრივად...
წყარო: urakparaki.com
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი