დანარჩენზე ყოველთვის

ატირდები ისეთი წარსული აქვთ მეძავებს,
ვამბობ გეცინება და აგატირებს მეძავი,
სიმცხუნვარეს სხივების ვერ გაუძლო ზეცაზე
ღრუბელმა და მთებიდან გადმოდუღდა რძესავით.

ტკივილებს და პოეტებს დრო ანაირნაირებს,
დანარჩენზე ყოველთვის საუბრობენ ნაძვები,
ორი პურის ნატეხში გადაგიცვლი ყვავილებს,
მერე? მერე უბრალოდ მეტაფორით გავძღები.

იცი შავ ზღვას ბათუმში აფხაზეთის სუნი აქვს,
წვიმს და მინდა შავ–თეთრი ზეცა გავაფერადო,
ახლა მთელი ნაპირი თითქოს იანგულია
და მოქცევას სილაზე წაუშლია,,ჰელადოს“

გწამდეს ყველა უბედოს უამრავი ბედი აქვს,
უამრავი გზა აქვს და უამრავი ბილიკი,
პოეზიაც იმაზე გაცილებით მეტია –
რაც აქამდე უთქვამთ და... ერთი სიტყვით პირიქით.

ორი პურის ნატეხში გადაგიცვლი ყვავილებს,
მერე? მერე უბრალოდ მეტაფორით გავძღები,
ტკივილებს და პოეტებს დრო ანაირნაირებს,
დანარჩენზე ყოველთვის საუბრობენ ნაძვები.