აქ არაფერი არ არის ჩემი ..

   აქ არაფერი არ არის ჩემი.
თვალებით ვფურცლავ ოთხივე კედელს.


გახსოვს ის ღამე,
შენს ოთახში მზე რომ ჩავაქრეთ,
ხელისცეცებით
რომ ვეძებდით
საწოლის კიდეს...
ის ღამე, მე რომ
გულზე მძივად ჩამოვიკიდე.


შენი ოთახის მახსოვრობა ჩემს სუნს არ იცნობს,
ვერც სახლის კიბემ დაიხსომა ჩემი ფეხის ხმა,
მაგიდის მტვერსაც არ უგრძვნია ჩემი თითები,
შენს სახეს, როგორც ბრაილის შრიფტს რომ კითხულობენ.


დეკორაციით სავსე სცენაზე
მე დიასახლისს არ ვთამაშობ,
მე სხვა როლი მაქვს –
მე ოცნება ვარ და ოთახიდან
დაგუბებული ვნებასავით
გამანიავეს...