როგორ მეგონა ამ ცხოვრებას ..

როგორ მეგონა ამ ცხოვრებას,
მიწისძვრასავით რომ დაგვატყდა და აგვაყანყალა,
ყველა თუ არა, ზოგი მაინც გამოასწრებდა.
აჰა, სიმართლე – ერთადერთი გადარჩენილი ვარ.
ზრიალით ჩამოვარდნილი ჭაღი,
კლავიშებივით ჩაცვენილი საფეხურები,
ან ისინი, გასასვლელში რომ ერთმანეთს აწყდებოდნენ,
ნუთუ ყველა?
ნუთუ ვერც ერთი?
თუნდაც კოჭლი, თუნდაც უხელო,
თუნდაც შიშისგან შერყეული,
ამ ბოლავარდნილ მიწაზე რომ დარბოდეს და ღრიალებდეს.
ნიავი კი ისევ ნიავია…
ტანსაცმელს ვიხდი,
თუკი ვინმეს გადავეყარე,
ისიც ცოცხალი და შიშველი იქნება.