ჩანს სამიოდე ჯირკი

ჩანს სამიოდე ჯირკი,
ისევ ბაღის წინ ვდგევარ.
რა სიმშვიდეა ირგვლივ,
ან რა მზიანი დღეა.

დღესაც ვიგონებ წარსულს,
როგორც – წამება დიდი.
ახლა სიცოცხლე არ მსურს
და ვურიგდები სიკვდილს.

ფიქრისთვის ძალა შემწევს,
მიმაქვს გონება საღი.
ისევ იშლება ჩემს წინ
დილის ცისფერი ბაღი.

ელავს მზიანი სივრცე,
ვხედავ შორეულ მიზანს.
დროა, გავფრინდე ცისკენ,
დროა, გავექცე მიწას.