დღე უზრუნველი (თომაზ ბორელს)

ის უკვე გაქრა, რაც უწინ მსურდა,
რა ვქნა, ლანდივით მზეში გავიარ.
ღმერთო, ეს ბაღი ახლოა სულთან,
ეს ბაღი სულის ნათესავია.

რა ვქნა, მივდივარ, გზები ამებნა,
და მომდევს ბედი, ასე ფარული.
ძვირფასო, ისევ მინდა წამება,
მინდა სიცოცხლე და სიხარული.

ეს ტკივილია ადამიანის,
ქრიან წამები, დაო, ნუ მელი.
ისევ ქარია, დღეა მზიანი,
დღეა ძვირფასი და უზრუნველი.