მთვარე, მე და მატარებელი


უკვე დავტოვე ზუგდიდი, ხეთა,

დავტოვე დები და ცრემლი ბევრი.

და თბილისისკენ მივდივართ ერთად

ეს მთვარე, მე და მატარებელი.

ახლა სრულიად სხვა სივრცეს ვხედავ

და გაჰქრა ქალი ჩემი მხლებელი.

და თბილისისკენ მივდივართ ერთად

ეს მთვარე, მე და მატარებელი.

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი