ირას
შენთან მინდა და ნაპრალთან ვდგევარ, საშინელი სიმარტოვე ვიგრძენ. რვა სექტემბრის ქარიანი დღეა, წინ იშლება უიმედო სივრცე. ისევ გელი და გიგონებ ხშირად, მოგონება _ ჩემთვის მძიმე ლოდი. შემოდგომა ახლოვდება, ირა, შემოდგომა სიზმარივით მოდის. შენკენ მოჰქრის ეს ოცნება წმინდა, უფსკრულია და მე რაღაც მშველის. შენთან ერთად მე სიცოცხლე მინდა, შენთან ერთად შემოდგომას ველი.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი