ქვიშის საათი

მიახლოვდება სამოცდაათი
და, სამწუხაროდ, ვგრძნობ, რომ ვბერდები.
როგორც უბრალო ქვიშის საათი _
ზემოთ ვიცლები, ქვემოთ ვბევრდები.

ფიქრს მოსწყინდება რიალ-რიალი,
სულს გაეყრება ცოდვილი ხორცი.
დავრჩები ზემოთ სიცარიელე,
ხოლო ქვემოთ კი _ პატარა ბორცვი.