ზამთრის ლექსი

ზამთრის გადამედო ფერი-
(დაბმული ვარ ხარი ხართან!)
ვმღერი,
მაგრამ ტირილს ვმღერი,
ვეჭიდები ხავსის ხარდანს.

რაც ვერ ვპოვე-
აწი ვერ მსურს,
მოვრჩი საყვედურს და ღაღადს...
(ვსვამ და
ვემსგავსები ხევსურს_
გიგო გაბაშვილის ნახატს!)

აღარც წყენას აღარ ვწონი,
არც მას-
თუ რამ გამეხარდა,
(დაღლილი ვარ მეხთან ბრძოლით,
ვერ ვიმჩატებ ნამეხარ ტანს!)

ზამთრის გახუნებულ ყვავილს
ვიხდენ ხსოვნის ცოდვა-მადლით,
დაკარგული დამაქვს თავი,
საძებარი გავხდი სანთლით...

ვეღარც შენი
ლოცვა მიცავს,
(დაფნა რამდენს შვენის ცრუ თავს!)
ვტკეპნი თმენას,
სანამ მიწა
მოუთმენლად შემისრუტავს...

...

იღბალს-
ამოდენილს ძმარად,
გულგრილობის ნიღაბს ვურთავ...
...ყველაფერი ვერ ვთქვი, მარა,
რაც ვთქვი-
ან ეს ვიღას უნდა...