მადლობის ლექსი

ამ არეული
და უამინდო
დღეების გარდა
რა მაბადია ...
მადლობელი ვარ -
ვინც არ დამინდო,
ვინც არ დავინდე
და მაპატია.
ვინც ჩემს ფიქრში და
ცრემლში ერია,
როგორც ქალი და
როგორც არტისტი;
სიყვარულით რომ 
ვერ მოვერიე,
მადლობელი ვარ
იმ ღალატისთვის.
ვინც მიწამლა და
მიუებარა
და ჩემს უაზრო
ტკივილს მიება ...
ვმადლობ,
ვინც დაღლილ
თვალს მიეფარა.
ვინც გულში ჩამრჩა
არითმიებად.
მადლობელი ვარ -
ვინც მიუვალად
დარჩა და 
არც სხვა
აღარ ეძება ...
მადლობელი ვარ -
ვინც მიუარა,
ვინც მომეხუტა
და მომეწება ...
და შენც 
სიცოცხლევ,
ხან რომ ავდები,
ხან სასოების დგახარ თავდებად ...
მადლობელი ვარ -
მე რომ ვთავდები
და სიყვარული რომ არ თავდება.
რომ რაც შემეძლო,
კბილით გიცავდი,
(აწ არ ღირს -
გრიგალს ფრთა რომ ვატოლო!)
ახლა ბებერ თავს
გიხრი მიწამდი - 
მადლობელი ვარ
ჩემო ბატონო!
მადლობელი ვარ
შენიც უფალო,
(ხატებს მირონი
ისევ რაკი სდის)
რომ არ დამინდე
ამ სულ უბრალო
სიმდიდრისა და
სიღატაკისთვის