მოგონება დაღვენთილი სევდებად ..

მოგონება დაღვენთილი სევდებად,
თვალებშიაც ცრემლებს ააელვარებს...
იქნებ ჩვენი სიყვარულიც ბერდება,
როგორც თოვლი უბერდებათ მწვერვალებს...
რეკდა ჟამი _ ცისფერი მისტერია,
ბიჭს და გოგოს ერთურთს ანაცვალებდა...
გადაჭრილი სიცოცხლის არტერია,
თუ მზის ჩასვლა _ ჩვენი გარდაცვალება...
ხატების წინ აღვლენილი ვედრება,
ვერ აოკებს სულს _ შმაგსა და მღელვარეს...
სიყვარული _ არასოდეს ბერდება,
მხოლოდ თოვლი უბერდებათ მწვერვალებს...

წყარო: litklubi.ge