ზაალ ებანოიძე
პოეტი
პროლოგის მაგიერ
ალხია და ითენთება ყანა, მაჯისცემაც უკითხავად იმატებს; ვამბობ გულში: "კბილს არ მიხსნის დანა, ანდა მართლა დამამუნჯა სიმართლემ". თუკი გხედავ, ამ დროს უფრო გხედავ, ლაჟვარდების მჩატე ქაფით მოყელილს; ხელჯოხივით დავიბიჯებ სევდას და ნაკვალევს ნაბიჯ-ნაბიჯ მოვყვები. მოვივედრებ მე ამ დღიდან ჩეროს, სულს მოვითქვამ და საკინძეს შევიხსნი, ამის მერე, რა და როგორ ვწერო, ჩემზე უფრო, რა თქმა უნდა, შენ იცი.