შეღამების შემთვარული ნაყოფი

მთვარის სიგრილის ელვარება დააქვთ არეებს,
სად ტყეებს ცივი დუმილი დარჩათ
და ჩამავალი სინათლეა
ახლა მინდვრის დიბა და ფარჩა.

შეეცილები შეღამებას შემთვარულ ნაყოფს,
თუ მოლოდინის ჟრუანტელში გიჭიმავს წამი
და დგახარ ისევ ტყეების ფერხთით,
ჩაძინებული გუგულების
სიზმრებიდან დაძრულ ბილიკზე,
და გაფიქრების ნირვანაში მცურავი იჭვი,
უკანასკნელი სანთელივით კარგავს სინათლეს.