შენ კი ისევ მოშორებით დგახარ

წვიმები და მასთან სევდის თქეში,
ღამის ქურქში გახვეული განცდა,
შენს გარეშე დავემსგავსე შეშლილს,
უშენობა უკვე საზღვარს გასცდა...
ქარებს ისევ შენი სუნი მოაქვთ,
შენი მზერა მზის სხივებით მოდის,
ჭრილობები ვერაფრით ვერ მორჩა,
ვეწირები უსასრულო ლოდინს...
შენ კი ისევ მოშორებით დგახარ,
ახლოს მოსვლას არც აპირებ ვატყობ,
იყოს ასე,ნება შენი რადგან,
შევეგუე ფიქრს და ყოფნას მარტო...
გელოდები უიმედოდ მაინც,
გიცდი ფუჭად დროს ტყუილად ვკარგავ,
მე ყველაფერს ვაკეთებდი შენთვის,
შენ კი-ისევ მოშორებით დგახარ...