იებად მომევლინები.

თოვლის, ფანტელებს ციდან ყრის
ქარბუქიანი ზამთარი
ნუ წახვალ, წასვლა აღარ ღირს
აქაა შენი სახლ კარი,
ისევ შენა ხარ იმედი
ძირი, საყრდენი ჩემია
უფსკულის პირას მივედი
გავბედავ, რა დამრჩენია
ისევ ქარბუქი წვიმები
გზები სულ დაუთოვია
თან მაცილებენ ნისლები
მომყვება ცივი თოვლია
იმედ შეჭმული ფიქრები
და დაფლეთილი ბედია
შენთან ვერასდროს ვიქნები
ესაა ჩვენი ხვედრია
ვიცი რომ არ მიმატოვებ
იებად მომევლინები
მკერდს დაგაფარებ გაგათბობ
მჯერავს, რომ ეს შენ იქნები.