ალუბლები

ალუბლები აყვავდა
ალუბლების ხე
შენს ეზოსთან ამ დილით
ჩამოვიარე 
ვერ გითხარი მიყვარხარ
ვერ გაგიბედე
შენ იდექი აივნის
მაღლა კიბეზე
ალუბლების ფანტელი
ფანტელებათ ფრენს
ნუთუ ისევ დარჩები
მოგონებად ჩემს
ნუთუ ისევ ზაფხული
უქმად ჩაივლის
სიყვარულის ფანტელი
გულს არ გაგივლის
ნუთუ ისევ ვერ ხვდები
რომ მიყვარხარ მე
შენთვის გინდა მოვკვდები
შენ შემოგევლე,
ყვავილების ფანტელი
შენი ფერია
იცოდე მეც მიყვარხარ
ნუ მოგიწყენია.
როცა გაიღიმები
წამწამებს დაფენ
შენ ჩემი ფანტელი ხარ
ცაში რომ დაფრენ
ჩემი სიხარული ხარ
გულის მფლობელი
ჩვენზე ალაპარაკდა 
მთელი სოფელი.