შუაღამის მზე

შუაღამის მზე ხარ მხოლოდ მე მათბობ,
ეგოისტურად შენში ვთავსდები.
შენი ტუჩების სისველე მახსოვს,
გრძნობებს სინაზით ყელს რომ აფრქვევდი.
ჩემი სხვენი ხარ მინახავ დარდებს,
უცხო სიმშვიდე აჩუქე ჩემს სულს,
მაფორიაქებ... მაშინებ... მავსებ
და მაინც შენგან შორს ყოფნა ვერ მსურს.
ნეტავ შემეძლოს გავყინავ წუთებს,
მაშინ როდესაც შენს თვალებს ვხედავ.
ერთ დღეს თუ წამშლი დარჩება ფურცლებს,
რომ მხოლოდ ჩემი შუაღამის მზე ხარ !

ჩუმი 'პოეტესა'