რაც დავთესე

მზე საცაა ჩავა,
მივაპყარი მზერა,
გაშიშვლება კმარა,
ქარი მიჰქრის ზენა.

შეიცვლება ხვალ-ზეგ
ზეცის მწველი ჟღალი,
მომადგება კარზე
ბედის ქარიშხალი.

მაჟრიალებს დღემდე
განცდა ელვის რისხვის,
უნებურად გენდე
განა ვიცი რისთვის?

თუ დროული რიდი
განწყობას ვერ შველის,
რაც დავთესე ვიმკი,
ვერ ჩაგჭიდე ხელი...

დათო არახამია