როგორ ვაღმერთე

ვერ გამოვიჩენ მაშინ მე სიბრძნეს,
როცა ბერმუხის დავკოცნი ფესვებს;
ეს უსასრულოდ გაშლილი სივრცე,
გაუცხოებას წკვარამში ეძებს.

ნუთუ ეს სხივი ისევ შენახარ?
მიუწვდომელი და მოღუღუნე;
განთიადისას მინდა მენახა,
ვნების ქარცეცხლი როგორ გუგუნებს.

როგორ ვაღმერთე ნატვრა ამგვარი,
როგორ გავჩარხე დროსთან ჭიდილი...
დღეს ზეობაა გულში ნათქვამის,
ეჰ, თვითნებურად ცეცქვავს წისქვილი.

დათო არახამია