მამა (თავი 2)

ფიქრებიდან თავი რომ გავითავისუფლე .ვხედავდი ელენე მამას როგორ ეხუტებოდა 
რადგან ბავშვისთვის  მშობლის სიყვარულზე დიდი არაფერია .
ეს უანგარო სიყვარულია. 
საჭმელებით სავსე ჩანთა დავდე იატაკზე საიდულო კარიდან გამოვედი და მამასკენ წავედი ცრემლიანი თვალებით
.მამას ეღიმებოდა 
და უხაროდა ჩვენი ასე დახვედრა
,თუმცა მალევე იკითხა აქ რას ვაკეთებდით
.მხნეობა მოვიკრიბე და ყველაფერი ვუამბე 
და სახლზე მიწერილი აბრაც დავანახე
რაზეც გაყიდულია 
ნელ ნელა ამოიკითხა 
და გაქვავდა 
ამოიღო ტელეფონი და რეკვა დაიწყო 
ტელეფონი იმეორებდა ნომერი არ არსებობს ან დაბლოკილიაო
.
მამასთვისაც ახალი იყო თუ რატომ რისთვის გააკეთა მან ეს.
რაკი ქალაქში ვცხოვრობდით 
ის ერთი დღე ჩვენს სახლში გავატარეთ რომელიც შეიძლება მალე ჩვენი არ ყოფილიყო
.მამას წერილი მოსდის ტელეფონში და კითხულობს
ბოდიში რომ ასე მოვიქეცი 
ვალი მქონდა ვიღაცისო თუ ბანკისო და რცხვენოდა ჩვენთვის თვალის გასწორება და ამიტომ მიდიოდა სამუდამოდ.
მოკლედ ეგ არაფერს შველოდა ჩვენს საქმეს.
უსახლკაროდ ვრჩებოდით .
დღეს ხომ შაბათია იქნებ ყადაყაშია.და არგაუყიდიათ ჯერ
ეს სიტყვები არც ვიცოდი რას ნიშნავდა 
სახეზე სიცილმა გადაურბინა უცებ ადგა  მოვიდა ჩემთან და მეუბნება:შენს დას მიხედე იქნებ სახლი დავიბრუნოო..