ჩანაწერები

ავმღერებულვარ საშაიროდ
არა ვარ გულქვა,
ო,რანაირად, რა ლამაზად
სოფელი სუნთქავს,
აი,სიცოცხლე,ა მამული,
ხრების ხნული
ა,გლეხის ბიჭი
ლობიოთი პირმოთუთხნული
  
*    *    *
მივალ მივქრივარ,
სოფლისაკენ გავეშებული,
იქ–მელოდება პურ–მარილი,
შენი ქებული და ღარის წყალი–
კობრა ენაგადმოგდებული,
კაცი ვარ თავისებური.

*    *    *
უნდა გაგცილდე,
ჩემი სახლის პატარა ჭერო,
სადმე მოვძებნო 
ასწლიანი მუხების ჩერო,
მხარზე წამოვწვე–
შემოვძახო,ლალე ან რერო,
აბა რად მინდა–
სულ მურტალი ცხოვრება ვწერო.