ავთო აბუთიძეს(თადულიკას)

ყველგან მივლია:
ქალაქს,სოფელს,მიუვალ მთაში,
დავღონებულვარ, 
მიშენია ხელები თავში,–
კაცი ვბერდები,გადავედი მეექვსე –ათში,
ვერ ავარჩიე,ღმერთო ჩემო,ათასში–ათი,
ადამიანი:–
ხელთ ეჭიროს სინდისის თასი,
გველაძუებში გაერჩიოს ალალის ფასი.


ფარდა ეშვება,იხურება კონცერტი ტაშით,
სეანსიდან ვარ გამოსული მეტყობა ხმაში,
თითო ოროლა შევარჩიე თავთავი მკაში,
უკვე რომ მკითხონ:"ეხლა მაინც თუ ნახე კაცი"
შენთან მოვიყვან–"ა,ბატონო,ეს არის კაცი.