პოსტმოდერნისტული რეფლექსიები –1

ყელს ებჯინება გამყინავი სიცარიელე,
დუმილით სავსე...
და როგორც ხავსი,
მოსდებია ჩამქრალ იმედებს...
სული შთავბერე აბსურდების არნახულ ფარსებს,
ასე რომ მავსებს,..
და მოსაკლავად ვეღარ ვიმეტებ...

2014 წ.

0 კომენტარი

@ კონტაქტი