პოსტმოდერნისტული რეფლექსიები –1

ყელს ებჯინება გამყინავი სიცარიელე,
დუმილით სავსე...
და როგორც ხავსი,
მოსდებია ჩამქრალ იმედებს...
სული შთავბერე აბსურდების არნახულ ფარსებს,
ასე რომ მავსებს,..
და მოსაკლავად ვეღარ ვიმეტებ...

2014 წ.

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

@ კონტაქტი