ნუ დაიჯერებ...

გამოშრა ზეცა,მზეც ვეღარ არის ისეთი თბილი
ნაწვიმარ მიწებს,მოძველებურო სურნელი აზდით...
ეცლება სხეულს დაღლილობისგან ბოლო ძალები
და იცი? მე მოხუცი ვარ,ახალგაზრდა სხეულში გავლით...

მტვერი დაედო კარადაში სკარლეტის პორტრეტს,
შენს ნაფიც ბავშვსაც,გადმოვარდნამ რომ შეიწირა..
უსუსური ვარ,რადგან კლარისა ჩემში მკვდარია
და იცი? ისიც მსხვერპლია უსამართლობის...

განა რა დარჩა ჩვენგან ნამდვილი,
გარდა იმისა რომ ჯერ ცოცხლები ვართ...
ნუ დაიჯერებ,თითქოსდა ბედმა,აქეთ იქიდან გადაგარწია
ნუ დაიჯერებ,რომ დაშლილ გემისგან,ვინმე შეიკრავს პატარა ნავებს...