ნელ-ნელა გრძნობაც მიჰყვება მხატვარს

ფანჯრებთან ლანდათ დამდიხარ ისევ
იქნებ მაგიდას მივუსხდეთ სადმე
მოგონებებიც ჩაიდგამს ადგილს 
ჩვენთან ერთად იცეკვებს ღამეც

ხედავ იღვრება წლები ტანგოში
ღრუბლები გვართმევს ნელ-ნელა წამებს
მუზები ჩვენთან ძუნძულსაც ბედავს
გალუმპულ ჭადარს უყვება ამბებს

შემოვეხვიოთ გაყინულ ხეებს
ისინი ჩვენთვის კერპებად გაჩნდნენ
მერე ვუარყოთ როგორც გვჩვევია
და დავუბრუნდეთ უფერულ ხელებს

ნელ-ნელა გრძნობაც მიჰყვება მხატვარს
შავ-თეთრ სხეულზე აკინძავს ფერებს
ფუნჯებს დაუკრავს ნოტების ხმაზე
და თავის ტილოს აჩუქებს ზღაპრებს.