კომედიაა ეს ცხოვრება და ..
კომედიაა ეს ცხოვრება და მაყურებელნი ერთობიან ტაკიმასხარათი; ყველაფერი გაუფასურდა და უნიჭოთა გამართულა მასკარადი; როდის გავჩნდი?! ვწყევლი საკუთარ ბედს, სიცოცხლე რომ მაჩუქა - არ ვმადლობ ღმერთს! რატომ გამაჩინა, რატომ გავჩნდი? ანდა მეც ვყოფილიყავი მასხარის მსგავსი; ეჰ, გავჩნდი და სხვების მსგავსად - ალბათ მოეკიდება ჩემს საფლავს ხავსი. მარტომ რა ვაკეთო ამ ტიალ სოფელში? აღარ ვერთობი ტაკიმასხარათი, რადგან მეზიზღება მე მლიქვნელთა, არშემდგართა და უნიჭოთა ბალმასკარადი. მ ა ს კ ა რ ა დ ი - "ნიღბიანთა პარადი," ყველა იმალება, ნამდვილ სახეს მალავს, რომ მერე დაგგესლოს, დაგკორტნოს, გიმუხთლოს, მიწასთან გაგასწოროს და რომ მერე სიამოვნებით - მიაშუროს თავის ს ო რ ო ს. სწორედ ამიტომ მეზიზღება მე ყოველგვარი მასკარადი. თუკი ადამიანი ამ ცხოვრების წესს დაიმკვიდრებს მარადის უფალო! ჩაიბარე ჩემი სული, რადგან ასეთ სამყაროში - უბრალოდ ჩემი ადგილი არ არის... 2016 წელი, 20 მაისი.
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი