მე არ ვარ კარგად

ერთი ბეღურაც აღარ შერჩა 
ქუჩის მავთულებს,
წამებთან ერთად იმედებსაც 
ნელ-ნელა ვკარგავ.
ვიცი ყველაფერს საკუთარი თავით ვართულებ,
ეს მერამდენედ ვიმეორებ, 
მე არ ვარ კარგად.

მე არ ვარ კარგად, გაჰკიოდა უტოპიურად,
შინაგანი ხმა, 
ვერ აწვდენდა ღმერთამდე ბგერას.
ვიცი სითბო და სიყვარული ხალხს მეტი უნდა
და მეც ბაგეზე კვლავ უნიჭო ღიმილებს ვკერავ.

ცა არ მინახავს ვარსკვლავებით წლებია უკვე,
ჩემი ბავშვობის მზეც სარკმლიდან არა და არ ჩანს.
პათეტიკაა, 
რომ სიგიჟის საზღვართან ვუხვევ,
პოეტი არ ვარ, 
სათქმელი კი ბევრი რამ დამრჩა.

სასაცილოა ხალხთა მოდგმა, 
უყვართ დამოძღვრა,
დღევანდელობა ვადაგასულ კაპიკად ვარგა.
ამბოხებისგან ნაფლეთებად სული ამომძვრა,
შეშლილი მზერით ვიმეორებ, 
მე არ ვარ კარგად.