ცას ცხატავ

მოხვედი, გაზაფხულო.
მარტი ხარ!
მე კი უცისფრეს ცას ვხატავ.
მარტმა გული არ დამწყვიტა,
უღმერთოდ ავად გამხადა..
ტილოა თეთრი სარკმელი.
ჩემი შვებაა ეს ტილო.
(სიზმარი ღია დამრჩება-
ნაზარეველო, მესიზმრე..)
ჩამოიბინდა ცის ხედზე.
ჯიუტად ნათელ ცას ვხატავ..
მერე მოწყენით ვიხსენებ-
ისიც დაღლილი გადახტა.

მ.ზ.