ლექსი დედას

როგორც ყოველთვის შემახსენა ბედმა უშენობა,
როგორც ყოველთვის წვიმს და მესიზმრები,
ყოველ გაღვიძებას სიკვდილს შევადარებ,
როცა მახსენდება დღესაც სიზმრად რჩები....
ვდგები უღიმღამოდ სევდას ძლივსღა ვმალავ,
სულში არეული დამაქვს თარიღები,
სახეს კვლავ ვინიღბავ ღიმილ ნაწამებით,
თითქოს მიმათრევენ მკვდარი ნაბიჯები...