მინდოდა

ახლა სიკვდილსაც აღარ ვახსოვარ
ქარმა წაიღო სველი ნოტები.
ზარების ლოცვა ქარმა დაქსოვა
ქუჩის ყვავილთა გაბოროტებით.

ბეტონის ძარღვზე ვწევარ ნარინდი,
მთვარეც კვერცხივით იწვის ტაფაზე.
მგონია ცისკენ გზები არ მიდის
და ვეფერები თვითმკვლელ ნაფაზებს.

დავცალე " სუნთქვა " ერთი კოლოფი
და ვიყურები სულის სოროდან.
როგორ მინდოდა გვერდში მყოლოდი
ან გვერდით ვინმე მაინც მყოლოდა.

ახლა სიკვდილსაც აღარ ვახსოვარ
ქარმა წაიღო სველი ნოტები.
ზარების ლოცვა ქარმა დაქსოვა
ქუჩის ყვავილთა გაბოროტებით.

მიხეილ ჭიჭინაძე ( მიქაელი )
2017 წ.

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

@ კონტაქტი