ჩემი სარკმელი

ჩემი ოთახი, ჩემი სარკმელი
მუდამ მოწმეა ჩემი ცრემლების.
ვცდილობდი, თუმცა მაინც ვერაფრით
ვერ მოვიშორე მუქი ფერები.
ახლა აპრილის დღეებს მოველი,
თუმცა ჩემს გულში დგას ნოემბერი.
არ ვიცი დარდი ვზიდო რომელი
და ტკივილები, კვლავ რომ მომელის.
ნაცრისფერია ისევ დღეები,
ისევ მწუხარე და უფერული...
და მიმაქოლებს ზღვაური იქით,
მუდამ ტკივილს რომ პოულობს გული...