საქარტველოზე

მე   მიხარია რომ  ვარ  ქართველი და  სისიხლი                                                                                          მიჩქებს  ქართველთ  გვარისა  მაგრამ  უეცრად                                                                                             გული   მიკვდება  რომ  მახსენდება  ის  მწარე                                                                                  დროებაა  შავებ   მოსილი  დედის   კივილი                                                                                              თუ  როგორ   ზრავდა სოფელს ქალაქსა                                                                                                                და  ვაშკაცების  ნაბრზოლ  ველებზე  თუ                                                                                                 როგორ   ყვავის  ია   ენზელა 


რომ  არა  ვაშკაც  გმირობა  მეც  აღარ  ვიცი                                                                                                          რა  მოხდებოდა  ალბად  ქყეყანა  დაიქცეოდა                                                                                          და დარჩებოდა  მტრების   საძიძგნი  და  ამ  დროების                                                                       გადარჩენილი   ჩვენ   გვავიწყდება   ქართველთ                                                                                        ისტორია მემატიანეს  დაუწერია  დიდი  დროების                                                                                           დიდი   ისტორია   მაგრამ  თაროზე   შემოდებული                                                                              მტვერი   დასდებია და  ელის  მკითხველს  მაგრამ                                                                                    როდი   ვათ   ჩვენ წამკითხავი.~


მაგრამ   მე  მჯერა   ცისკრის ვარსკვლავი                                                                                            კვლავ  გადმოგვხედავს  მოწყალე   თვალით                                                                                                             და   გაგვახსენებს  ჩვენს   ისწორიას თუ  როგორ                                                                                                         ედგნენ  მწარეთ    ერთგულად ჩვენს მიწა წყალს   სადარაჯოზეე.