წმინდა ნიკოლოზის ხატთან

წმინდა ნიკოლოზის ხატთან

რაღაც უცნაური,ენით აუღწერი,
ძალა სიცოცხლის და დიდი სიყვარულის,
ხატთან დაღვენთილი ძველი კელაპტრები,
გრძნობა სითბოსიც და ჩუმი სინანულის,
თითქოს განთიადის ზარებს შევუერთდი,
თითქოს აღარ მიპყრობს ცივი უცხო სული,
თითქოს იმედის მზე ისევ ამობრწყინდა,
სხივმა გაანათა კუთხის ბნელი შუქი.
ისევ სითბოთი და ენით აუღწერი,
ყურით შეუცნობი სულით ნაუწყები,
გრძნობად გარდაქმნილი სანლის თეთრი შუქი,
უკვდავ მდუმარებად მეფობს ამ ჩემს გულში...