სანამ დროა..

მეც გაზაფხულის ყვავილივით ნაზი ფიქრები ,
შემომეხვივნენ, ვით მზის სხივნი აშოტილ მყინვარს ,
დროც დაეწაფა მონდომებით ჩემს გაღიმებას ,
დუმან, მშვიდობას მოასწავებს ეს მჩუმარებაც .
რაა სიმთვრალე თუ ზამთარში გულს არ გაგითბობს ,
არ შეგაყვარებს ყოველივეს ყველაფრით ყველგან ,
რაა სიცოცხლე თუ მივეცით ჩვენ თავს უფლება ,
რომ დავიკარგოთ და გავაქროთ განვლილი ეს გზა ,
რომელიც ბეწვის ხიდებით და ლხინით სავსეა ,
რომელზე გავლაც არც თუ ისე არის მარტივი ,
რაა ცხოვრება თუ ამოვშლით იმ მოგონებას ,
დროის წიგნიდან,
რომლის შვილიც ერთ დროს ვიყავით ...
ვაი საწყალო ჩემო თავო გაზაფხულდება ,
აღარ დაკარგო ძლივს მოსული წრფელი იმედი ,
გაზაფხულდება და ეს წამიც ემახსოვრებათ,
რომ აქ ვიყავით და მათსავე დღისთვის ვიბრძოდით .
თუნდაც სიტყვებით, ქუჩა ქუჩა მიმოფანტულით ,
თუნდაც ამ ფუნჯით, უფერული ლოდინით მდგარნი .
არ დავიწყება დროებითი, ტკბილი ხილია,
ამიტომ ისევ, ამ დროების მონებად ვრჩებით..