ვენეციური ჯებირი

ქარი სად ქრის,

როცა  დაქრის,

სიო რომ ცემს 

მაჯასავით.
•
ამ გრანდ კანალს და კალაპოტს,

ნისლად შურდა გვიანება.

და როს სივრცემ მზეს განაპობს

თავი აღარ მიანება. 

ცისკარისგან 

განაქურდმა

ჰპოვა ხსნა და

შოშმინებდა.
•
გულის გულში 

ახმაურდა

და ლაჟვარდებს

მინებდა.

მომეხვია წელზე განცდა, 

ბაროკოსი და ზღვა დამცდა,

უჩვეულოდ მიმიჩვია,

ჩამიჭედა, როგორც ტყვია.
•
ასე იქცა დღე ანდაზად, 

პირველივე დღის ჯერზე, 

როცა ხმა გაფიანდაზდა,

ვენეციურ ჯებირზე.

წყარო: სამხატვრო სალიტერატურო ჟურნალი - Რიწა (№1 - 2019)
ბმული: http://bit.ly/2VLQztF