წვეთი ვარ წვიმის


მე მხოლოდ ერთის 
ბედი მადარდებს,
მხოლოდ იმ ერთის, 
გამო ვარ აქ მე.
მისთვის ყველაფერს, 
ყველას გადავდებ,
ჩემს თავს 
სიცოცხლეს 
გამოვასალმებ.
მე ხომ უბრალო'დ,
წვეთი ვარ წვიმის,
ნელ-ნელა ვიწვი, 
ფრთაზე გვირილის.
უკვე დავკარგე 
ერთი ნაწილი,
სჩანს შემიწირავს
მასზე ტირილი.
მზე ამაორთქლებს,
უთუოდ მომკლავს,
გაშავდებიან 
ზეცად ღრუბლები.
იმედს არ ვკარგავ,
იმისა, რომ კვლავ,
მასთან ოდესმე,
მე დავბრუნდები.


23/01/2016
0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი