ბედნიერი საწყისი

დილას ვიღვიძებ, საათს დავხედავ, გამახსენდება იმ წამს მე "ერთი", მხოლოდ ნუ მკითხავთ ვინ იწვევს ღიმილს ამ სისხამ დილას ყინვას რომ ებრძვის...
ეს გახსენება ისე თბილია, იშლება გულში ვარდის კოკორი,
გარდასულ დღეთა ტანჯვის პასუხად მანაც იგემა ტკბილი ..ამბორი.. ,
"ვუყვარვარ" , "მიყვარს"
კვლავ შეიძლება დღეს ამ სიტყვებზე დიდი რამ ითქვას?
არა და არა - მორცხვად პასუხობს ამ დასმულ კითხვას ჩემი გულისთქმა.