მუზა ვარ, სევდად მოსული

დამიბრუნდა მუზა წერის,
განწყობა მაქვს - შავი ფერის
ახლა ვფიქრობ - სიკვდილის წინ
თეთრი გედიც ასე მღერის?
თუ ასეა ნება დართეთ
მას
იმღეროს,იბაასოს,
და მდინარის დიდ ზვირთებში
ვინაც უნდა ის შეაქოს...
მე კი -
მე კი ვეღარც ვმღერი,
სულში დიდი ჭაობია,
ღმერთო, ნუთუ ყველაფერი
სიყვარულის ნაყოფია?
მომერია კაეშანი, დარდები და მოგონება,
ნეგატივის მე არა მსურს, აღარაფრის გაგონება,
დაიტვირთა ათას ფიქრით გადაღლილი ეს გონება
სევდა ფიქრად , ფიქრის გორად, გორა ვნებას ემონება..
.........
მიწას ახრჩობენ ერთბაშად იებიც,
ეკალ - ბარდებიც
სასიყვარულო ჭიდილში
სიამით გადავვარდები.