დიალოგი :

მოვედი შენთან.
რა გრძელი გზა გამოვიარე.
არც იცი, 
ზამთარს მერამდენედ გავუმასპინძლდი.
ვუთხარი: 
მორჩა ხომ ითოვე სიცრუისფრად თქო?
ჰოდა, აცადე . 
აყვავილდეს ეს ღამეც მეთქი.
ჩემთან სულ ყინავს...
როგორ უნდა გავუძლო აბა?
ნახევრად შიშველს ზურგით დამაქვს უთქმელი წლები.
გაზაფხულს ველი, 
მხსნელად ველი, 
ველი იმედად.
მოვა და მაინც თავშესაფრის გარეშე ვრჩები.
მოვედი შენთან.
ამ გათოშილ სხეულს ვუშველო.