ჩემი პასუხი ლექსზე მუსრადინ ყიზის

შორენა მუსრადინ ყიზი გუმბათოვა

                          საქართველოა ჩემი სამშობლო

მიყვარს ქართული მიწა და წყალი,
ჩემი შუამთა, იყალთო, გრემი...
აქ დავიბადე და აქ ვიზრდები 
საქართელოა სამშობლო ჩემი

მე მიყვარს ჩემი ფუძე და კერა,
კავკასიონის დილა ნათელი,
მიყვარხარ ჩემო ტურფა ქვეყანავ
მინდა ალალად გითხრა სათქმელი

რომ შენი ზეცა ჩემი აკვანი
ძმობის ფესვებით ჩაკვრია ნახნავს
სულ მეყვარები ჩემს ყოველ ნაბიჯს
ქართული მიწის დალოცვ ახლავს

შენი ამაგი ყველგან დამყვება 
ჩემო ქართულო მიწავ ნათელო 
მე შენს კალთაში ვიზრდები თბილად
ჩემი სამშობლო ხარ საქართველო

P.S. პასუხი ლექსზე მუსრადინ ყიზის ;- 

შენ შეიძლება ქართველობდე,- თუმც არ ხარ ქართველი...

შენ შეიძლება აქ დაიბადე,
მაინც გგონია?!-რომ ხარ ქართველი, 
შენ ქართველობით ნუ გაიხარებ,
მინდა, რომ გითხრა წრფელად სათქმელი;-

შენ რომ ქართველობ, სხვა არის მაინც...
კარგია, კარგო, განა ცუდია...
კეთილ საქმეში გბაძავდეს სხვანიც
ყოველთვის, ყველგან,- რაღას უცდიან

დრო შეიცვალა,- არ არის ძველი,
თუმცა, ვერც წავშლით ძველ ისტორიას,
ოდითგან გვმტრობდა შენიფესვები,
წარსულის განცდა დღესაც შტორმია...

ყოველთვის მახსოვს როგორ გვდევნიდნენ,
რუსი, თთარი, თურქი, სპარსელი,
ეს შენს წინაპრის სულებს უთხარი
შენ თუ ხარ სისხლით, ხორცით ქართველი

[რა მნიშნელი აქვს შენს დაბადების
 მოწმობაში რა ჩაუწერიათ
სისხლი რა გიჩქეფს ეს არს მთავარი
რაც უფალს შენთვის დაუწერია]

ზანგმაც რომ გვითხრას ქართველი ვართო
- საქართველოა ჩემი სამშობლო 
მაშინ ამაზე რას იტყვის ხალხი
სხვა ეროვნების მშობლის ნაშობო

ხო, შენს ძარღვებში რასისხლი გიჩქეფს
შემოგვესიეთ ერი ყოველი,
მალე ჩვენ წავალთ და თქვენ დარჩებით
თქვენახართ ჩვენი მპყრობელი

და „უქართველო საქართველოში''
თქვენ იქართველეთ, - ზარდეთ შვილები,
ჩვენ კი გახვეწილ - გათელილები
სხვა ქვეყანაში ვიყოთ მშივრები...

აქ გაიმაგრეთ ფესვები „Проста''
თქვენი მამები აქ ჩამოსახლდნენ,
ზოგიც გათხოვდით, ან დაქორწინდით
საქართველოში აგებდით სახლებს...

ან შეისყიდეთ ჩვენი მიწები,
- თუმცა ჩვენ ვყიდით,- რა ქნას მყიდველმა? 
ამაზე ფიქრი აღარ მასვენებს
გზად, ხიდად ,- ყველგან მუდამ მიმყვება

ხოდა, მოხვალთ და ქართველები ხართ,
ქართველობა ხომ სხვა არის მაინც
ოდესღაც ჩვენთვის ამოღებულ ხმალს 
მე ვერ ვივიწყებ, - ჩახედეთ „არქივს''

და დღეს გაგვიხდით ვითომ ძმობილი
ან ქრისტიანად მოინათლებით,
ქართველი ვართო ამაყად ამბობთ 
და ჩვენს მიწაზე მოიმართებით

მთელი თელავი თქვენ გიკავიათ,
სად აღარ მხვდება ციგან - თათარი,
ქურთებით სავსე ქალაქში ვცხოვრობ,
- მითხარით გული რით მაქვს გამთბარი

მხვდება სომეხი და ირანელი,
თურქ - თათრის ხმლები დღესაც გვატყვია,
ახლა მითხარით ვინ მომიშუშებს
იმ ძველ დამბაჩის გულში ნატყვიარს

თუ გახსოვთ ძველი ისტორიები
ქართველი ქალი კლდეში ხტებოდა,
რომ თათაარს ხელში არ ჩავარდნოდა,
რომ მას ღირსება არ გატეხოდა

არ ხართ ქართველი მიწა ჩემია,
მიწა წინაპრის სისხლით მორწყული,
მისაკუთრება - ეს თქვენ გჩევიათ
ყვავილები გვაქვს მათთვის მოწნული

- წინაპრის სულებს მივართმევთ გვირგვინს,
რისთვის იბრძოდნენ? - თუ თქვენ წაიღეთ?!
არ გიშლით იმას, რომ იქართველოთ,
მაგრამ ქართველი არ ხართ, გაიგეთ!

უბრალოდ ახლა იცვლება დრო და
სიმსვიდე გვინდა, - აღარ გვსურს ომი,
ვიცხოვროთ ერთად, გავუგოთ ერთურთს 
ფაფარაშლილი არავარ ლომი

თუმცა დავიცავ ამოსუნთქვამდე,
არ დავთმობ - ვიტყვი მე ქართველი ვარ,
ეს საქართველო არ არის შენი,
მე გავამრთელებ თქვენს გათელილ გზას...

შენ ამბობ ლექსში „ჩემო ქართულო''
შენი ქართული მიწა არ არის,
არც ჩემი ზეცა შენი აკვანი,
შენთვის შუამთა, გრემიც სხვა არის

არც შენი ტურფა ქვეყანა არის
დღეს ვითომ ძმობის ფესვით ჩაკვრია
თქვენ დათარეშობთ მეფეებივით,
ჩვენ კი...
- იესოსავით ჯვარზე ვაკვრივართ

მე დღეს ამისთვის იქნებ დამსაჯონ
იქნებ ვიღაცამ შემინთოს „ცეცხლი'',
მაგარამ რასაც ვგრძნობ მე ის დავწერე
ხელს ვერ შემიშლით ვერასდროს ვერც ვინ. 

სამშობლოს მცველი ვიქნები მუდამ,
იარაღია ჩემი კალამი,
არ დამელევა არასდროს მუზა, 
მე თქვენ  გითხარით გულწრფელი სიტყვა
და არა რაღაციგავ - არაკი!

        
                                              [ფსევდონიმი] ავტორი ქართველი
                                              (თინათინ) თია ყავრელიშვილი
                                                2016 წელი